Sponsorloop en verblijf in Kosovo - 28 mei t/m 3 juni
Op woensdag 28 mei zijn we met een groep mensen incl. Christiaan vertrokken vanaf Schiphol. Christiaan rolde met zijn 25e jubileum sponsorrit dit jaar namelijk van Voorthuizen (NL) naar Gjakovë (RKS). De laatste 4 etappes in Kosovo tezamen met een groep fanatieke wandelaars. Als we op het vliegveld in Pristina aankomen, begint de eerste uitdaging, we missen namelijk 6 koffers. Dat wordt even iets langer met dezelfde kleding doen dan gepland. Gelukkig hebben we, de meeste dan, deze de volgende dag alweer in ons bezit.
De eerste dag wandelen we in 11 km naar ons hotel in Lipjan. Na een goede nachtrust en een traditioneel ontbijt zetten we koers richting Suharekë. Hier kwamen we na een mooie tocht door de natuur van 34 km met veel hellingen en afdalingen aan. Onderweg werd er gezellig gekletst, hielpen we elkaar de hellingen over, werden de eerste blarenpleisters geplakt, ontpopte Abdul tot echte verkeersregelaar en werden we aangesproken door de lokale politie. Ons tweede verblijf was wat primitiever, niet voor iedereen warm water en een wat rokerige omgeving. De gastheren waren niet helemaal ingericht op zo’n grote groep maar deden hun stinkende best om het ons naar de zin te maken. Regelmatig werd er een nee verkocht omdat de voorraad gewoonweg op was. Na het ontbijt nam Arwin de uitdaging aan om voor €500 deze dag te lopen met een grote tas extra gewicht. Nadat iedereen van de groep geld had ingelegd voor Chaïm gingen we van start. Tijdens de derde etappe van 28 km naar Rahovec merkten we dat onze spieren nog wat last hadden van de tocht van gisteren. Er werd dan ook regelmatig wat gel op de benen gesmeerd. Onderweg zien we grote verschillen elkaar afwisselen, mooie statige huizen, bewoonde bouwvallen zonder ramen, schroothopen, afval en klaprozen. We slapen in een ‘tempel’. Het ontbijt op onze laatste wandeldag is een heus diner incl. warme kip, cordon bleu, rijst, aardappelpuree, pasta etc. We konden met een goed gevulde maag op pad. Na 22 km komen we aan bij het standbeeld van Skanderbeg in Gjakovë. We hebben het gehaald! 93 km gebikkeld maar het is gelukt. De tocht is in goede harmonie, vol goede gesprekken over geloof, zorg, blijdschap en dankbaarheid, een hoop gelach en elkaar helpend voltooid. Dankbaar dat we veilig aan zijn gekomen. ’s Avonds hebben we een speciaal moment met de burgemeester en de pers. We overhandigen een check van het totaal opgehaalde sponsorgeld van €25.000 aan Metush & Nora. Super bedankt voor alles wat eenieder daaraan heeft bijgedragen!
De resterende dagen brengen we in en rond Gjakovë door om kennis te maken met het werk van Stichting Chaïm. Op zondagmorgen wandelen we samen naar het kantoor waar de kerkdienst wordt gehouden. Na afloop drinken we wat met elkaar, maken we kennis met nieuwe mensen en praten bij met bekenden. Verder brengen we deze dag voedselpakketten langs bij enkele families en delen we meegebrachte kleding uit. Ondertussen verzorgt Nora ter plaatse een kidsclub over het scheppingsverhaal. Die dag bezoeken we ook een weduwe van wie haar man en 2 kinderen tijdens de oorlog in koelen bloede zijn vermoord. Ze deelt haar aangrijpende verhaal met ons en we zijn er diep van onder de indruk.
Onze laatste dag is wederom een intensieve, vol indrukken. We bezoeken enkele begraafplaatsen, sommigen voor de eerste keer en anderen zijn er al vaker geweest. Toch blijven het plekken die je raken, vooral als Metush & Nora hun persoonlijke ervaringen delen. Het schuilen en vluchten met hun 2 jonge kinderen, de angst voor de soldaten en het verdriet om zoveel vrienden en bekenden die gedood zijn. De getuigenis van Metush dat hij het overleefd heeft omdat God een plan met hem had. Hij mag samen met zijn vrouw het evangelie delen en zorg dragen voor armen. ’s Middags weer boodschappen gehaald en uitgedeeld aan Aphrodite en haar gezin. Een romafamilie met 10 kinderen die niet naar school gaan en zonder ondergoed maar met trui rondwandelen. ’s Avonds nog een basketbaltraining bijgewoond van Jeta, we hebbende dames flink aangemoedigd. En toen was het alweer dinsdag en tijd om huiswaarts te keren. Een intense, confronterende en liefdevolle reis die we allemaal niet zullen vergeten.
Reisverslag Arco, Bert en Arjan (23-27 januari 2025)
Van 23 t/m 27 januari reisden Arco, Bert en Arjan naar Kosovo, een land waar de oorlog van 1999 nog steeds voelbaar is. Tijdens onze reis wilden we onderzoeken of de kerkelijke gemeente van Nora en Metush een eigen gebouw zou kunnen huren of kopen, een verlangen dat ze al lang hebben.
Vanuit onze uitvalsbasis Gjakova werden we warm ontvangen door Metush en Nora, een echtpaar dat met veel toewijding werkt met kinderen en jongeren via hun christelijke stichting. Ze organiseren o.a. huiswerkbegeleiding, sport en creatieve activiteiten.
Al op de eerste dag bezochten we Meja, waar in 1999 circa 400 Albanese mannen en jongens zijn vermoord. De sporen van deze tragedie zijn diep. We brachten voedselpakketten naar twee weduwen die hun man en kinderen verloren tijdens het conflict. Hun verhalen waren aangrijpend, maar hun dankbaarheid en veerkracht indrukwekkend. De dagen erna leerden we meer over het dagelijks leven in Kosovo. De infrastructuur ontwikkelt zich, maar er is veel armoede. We bezochten banken, kidsclubs, kerken en gezinnen. In de kidsclub kregen we een inkijkje in het werk van Nora en haar team: liefdevolle begeleiding van kinderen met verhalen, knutselwerk en zang. Het enthousiasme van de kinderen was hartverwarmend. In Pristina ontmoetten we pastor Femi, leider van een jonge protestantse gemeente. In een open gesprek bespraken we zijn werk en mogelijke samenwerking met de stichting. Ook bezochten we zijn kerk, waar hij met veel inzet werkt aan geloofsgemeenschap in een grotendeels islamitisch land. Op zondag woonden we de kerkdienst in Gjakova bij. Veel bekende gezichten van de week kwamen samen. Een bijzonder moment was het optreden van een 15-jarige jongen op piano – een muzikaal talent dat ondanks tegenwerking van zijn ouders schitterde.
De reis sloten we af met een tocht naar de bergen richting Albanië, langs gedenkplekken van oorlogsslachtoffers. De ‘Slag bij Koshare’ was een kantelpunt in de strijd voor onafhankelijkheid. We vertrokken onder de indruk van de littekens én de hoop die dit land met zich meedraagt. Een intense, confronterende maar hartverwarmende reis die ons allemaal raakte.
Reisverslag van Fam. de Visser (oktober 2024)
Dag 1 – aankomst in Gjakova – eerste indrukken
Na een middagvlucht naar Skopje zijn we direct doorgereden naar ons verblijf in Gjakova. De rit daarheen was prachtig, een landschap dat varieerde van glooiende heuvels tot indrukwekkende bergen. Bij aankomst besloten we meteen het oude centrum te verkennen en ergens wat te drinken. De prijzen hier verbaasden ons – alles is voor ons ongelooflijk goedkoop. Daarna zijn we doorgereden naar een restaurant met een schitterend uitzicht over de stad. Daar genoten we van een heerlijke maaltijd en een rustige afsluiting van onze eerste dag.
Dag 2: Een indrukwekkende dag vol ontmoetingen
De volgende ochtend spraken we af met Nora en Metush, die ons een inkijk gaven in het werk van de stichting. We begonnen de dag in de supermarkt, waar we samen voedselpakketten samenstelden om uit te delen aan families die dat nodig hebben. Onze eerste stop was bij een weduwe die ons haar verhaal vertelde. Dankzij Nora’s vertaling konden we alles volgen, en het was aangrijpend om te horen wat ze allemaal heeft meegemaakt. Haar verhaal raakte ons diep en liet ons beseffen hoe zwaar het leven voor sommige mensen kan zijn. Daarna bezochten we een gezin dat al langere tijd hulp krijgt van de stichting. Hun leefomstandigheden zijn erg moeilijk, en het was confronterend om te zien wat zij doorstaan. Het zette ons aan het denken over hoe goed wij het hebben en hoe vanzelfsprekend we dat vaak vinden. Bij de derde familie die we bezochten, brachten we ook een voedselpakket. Ondanks dat deze mensen ons niet kenden, werden we gastvrij en hartelijk ontvangen. Ze lieten ons binnen en deelden open hun verhaal met ons. Tussen deze bezoeken door maakten we ook een stop bij een oorlogsbegraafplaats. Ook zijn we doorgereden naar het monument waar de weduwe van die ochtend haar man en kinderen zijn omgebracht. Het voelde onwerkelijk dat dit nog niet zo lang geleden is gebeurd. Het was een moment van reflectie en dankbaarheid voor alles wat we zelf hebben. De dag eindigde met een bezoek aan het basketbalteam dat door Chaim wordt gesponsord. Het was mooi om te zien hoe de kinderen daar plezier hebben en vooruitgang boeken. Het gaf een positieve afsluiting aan een dag die veel indruk op ons heeft gemaakt.
Reisverslag van Koen en Christiaan (september 2024)
Afgelopen september 2024 zijn Christaan en Koen een week in Kosovo geweest. Christiaan heeft met het geld wat hij ontvangen heeft via sponsoring en giften enorm veel gezinnen kunnen voorzien van voedsel. Hierbij werd in samenspraak met Nora en Methus gezinnen uit hun kennissenkring voorzien van een boodschappenpakket. Al deze pakketten werden persoonlijk overhandigd waardoor er direct een mooi ontmoetingsmoment werd gecreëerd waarbij er liefde, tijd en aandacht was voor de mensen waar we op bezoek waren. Op sommige momenten was daar de opening om over God en Zijn goedheid te spreken. Zulke momenten werden direct aangegrepen door Nora en Methus om iets te delen over onze God die hoop kan gegeven in de donkerste situaties. Deze week stond bol van ontmoetingen, gesprekken, bezoek aan de basketbalclub, het regelen van een houtvoorraad voor mensen die geen hout konden betalen voor de winter. Ook hebben we nog mogen genieten van de mooie natuur en zo een momentje van ontspanning kunnen brengen in het hectische leven van Gjakova. Wat was het weer fijn om een week te kunnen optrekken met Nora en Methus en om te zien op wat voor bijzondere manieren onze God werkt.
Reisverslag van Miriam (augustus 2024)
Reisverslag van Arjan Otter (mei 2023)
Met een groep van zes personen (Arjan, Gineke, Sanne, Mirjam, Frans, Jesse) zijn we zaterdag 13 mei weer voor een paar dagen richting Kosovo gegaan. De hoofdreden van deze reis was de bruiloft van één van onze jonge vriendinnen in Kosovo. Het was heel indrukwekkend en mooi om eens mee te maken hoe een bruiloft in die cultuur eraan toe gaat. We hebben onze ogen uitgekeken en heel erg genoten.
De rest van de tijd dat we er waren hebben we nog wat vrienden ontmoet. Ook hebben we één van de meiden gesproken waar we de studie van bekostigen. Ze vertelde dat de opleiding erg goed gaat en dat ze hoge cijfers haalt. Een deel van de groep is ook nog langs geweest bij het ict-bedrijfje dat we financieel ondersteunen (in de volgende nieuwsbrief leest u hier meer over!). Hier hebben ze een deel van hun werk laten zien. We hebben weer heel veel gezelligheid en plezier gehad en zijn blij dat we deze mensen kunnen helpen. We kijken met elkaar weer heel erg uit naar de volgende reis richting Kosovo!
Reisverslag van Bram & Thea (mei 2023)
Afgelopen 10 mei ben ik met mijn vrouw Thea naar Kosovo gevlogen. Het was voor Thea de eerste keer om Kosovo te bezoeken, het land waar ik 20 jaar heb gewoond en gewerkt. Die avond haalden Metush en Nora Kaja ons op van het vliegveld. Het was heel mooi om hen weer te zien na een gekke coronatijd waarin reizen zo lastig was. De volgende morgen, na heel veel bijgepraat te hebben, zijn Thea en ik de oude stad van Gjakova in gegaan. Terwijl we door de oude stad liepen, kwam Bukuria van een terrasje lopen en gaf mij een dikke knuffel. Bukuria was 4 jaar toen haar vader gevangen werd genomen vanwege politieke activiteiten tegen de Servische overheid, hij is in 1999 vermoord. Ik leerde het gezin van Bukuria kennen in september 2000; haar moeder Roza en verdere broers en zussen. Ze woonden in hun huis dat half was verbrand door het Servische leger. Bukuria nodigde ons uit om koffie te drinken. Ze vertelde Thea het volgende: “Bram is als een vader voor mij, mijn biologische vader heb ik eigenlijk niet gekend. Bram ken ik al 20 jaar, hij heeft ons gezin in leven gehouden met eten en kleding, een nieuw huis en een koeienstal. En elke verjaardag kwam hij op bezoek met taart en drinken.” Zaterdagmorgen zijn we met Nora en Metush naar de ‘Good News Club’ gegaan. Elke zaterdagmorgen komen zo’n 30 kinderen naar deze bijeenkomst en luisteren dan naar bijbelverhalen en zingen kinderliedjes. Tot slot krijgen de kinderen een maaltijd die klaargemaakt is door een aantal moeders. Het was weer een feest om zoveel kinderen te zien zingen en genieten. Ik mis mijn Kosovo-Gjakova de cultuur, de mensen, mijn vrienden, het stof, de kapotte wegen… Nederland is wel een beetje saai voor mij.
Jongerenkamp Kosovo (augustus 2022)
In augustus 2022 zijn we met een groep van 7 personen richting Kosovo vertrokken, om onder andere een jongerenkamp te leiden. De eerste dagen hebben Nora en Metush ons een aantal dingen van het land zelf laten zien, zodat we een beetje een beeld konden krijgen bij de situatie waarin het land nu verkeert. In de avonden gingen we met wat jongeren op stap om hen ook een leuke vakantie te geven. Daarna hebben we een paar dagen geholpen bij een jongerenkamp. Wij organiseerden de activiteiten, zodat Nora en Metush zich goed konden richten op de Bijbelse lessen voor het kamp. We hebben er een geweldige tijd gehad en vonden het super leuk om te zien hoe de jongeren genoten van de door ons bedachte spellen. Wat het meeste indruk op ons maakte in deze week is het vertrouwen wat de mensen daar hebben op God. En hoe snel de jongeren daar blij en tevreden waren. We zijn zeker van plan om in de komende jaren meer van deze reizen te gaan maken! Heb jij interesse om mee te gaan, vraag gerust naar meer info.